தாயும் பிள்ளையின் எதிர்காலமும்!

"சிறுகதை"

முள்ளிவாய்க்கால் அழிவிற்கு
முன்பதான ஆண்டில் பிறந்தவன் அவன்.
பாடசாலையில் ஐந்தாம் ஆண்டில்
பாதம் பதித்தான் இவ்வருடம்.

போரில் தந்தை போய்விட்டாரெனப்
புரிந்திருந்தாலும்,
வலியினை உணரும்
வயதில்லை,
தாயின் சிறகினுள்
தங்கையோடு வாழுமவனுக்குத்
´´திலீபன்´´ என்று பெயர்.

வகுப்பில் சுட்டியென்றாலும்
வரம்புமீறும் செயல்களில்லை அவனிடம்,
கேள்வியொன்று ஆசிரியர்
கேட்டுமுடிக்குமுன்பே
பதில் அவனிடமிருந்து
பாய்ந்து வந்துவிடும்.

புலமைப்பரிசில் பரீட்சைக்கென
பொழுது புலருமுன்னெழுந்து கற்பான்.
தாய் அருகிருந்து கற்றலில்
தனிப்பிரியம் அவனுக்கு...

அன்றும் அப்படித்தான்...;
ஆழ்ந்து கற்றுக்கொண்டிருந்தவன்

´´அப்பு திலீபன் .......,´´
அழைத்த தாயை நோக்கி
´´என்னம்மா ...´´ என்றான்.

´´பாடசாலை முடிச்சு
பல்கலைக்கழகம் போய் வந்து
என்ன வேலை செய்யப்போறீங்கள் ...?´´
ஏக்கத்துடன் பரிதவிக்கும் தாயின் கேள்வியென
எந்தப் பிள்ளையாலும் உணர முடியுமாதலால்;

நான் ´´வைத்தியர்´´ ஆகப் போறன் என்றவனை ,
´´ஆகி ..? ´´ எனத் தாய் கேட்கவும்,
´´இஞ்ச உள்ள எல்லாருக்கும்
இலவசமா வைத்தியம் செய்வன்´´ என்றவனை
இறுகத் தழுவினாள் தாய்.

சிறிது நொடிகளின் பின்பு
சிரித்தபடியே கேட்டாள் .....
"எவருக்கெல்லாம்" இலவசமாய் மருந்து கொடுப்பீங்கள்..?´´
´´அப்பா இல்லாத ஆக்களுக்கு´´ என்ற பதில்
அவனிடமிருந்து வருமென
அவள் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.

அவள் கண்களை
அடைத்த கண்ணீரை மறைத்தபடி
பேச்சை மாற்றினாள்.

´´சரி, நீங்கள் வைத்தியர் ஆகேல்லையெண்டா.....´´ என்றவளை
சடுதியாகத் திரும்பிப் பார்த்துவிட்டு
சற்று அமைதி காத்தவனை
´´ஐயோ குஞ்சு , அம்மா சும்மா சொன்னான்´´
என்றவள் சமாதானிக்குமுன்னே
அவன் சொன்னான்.

´´அப்பிடி நான் வைத்தியர் ஆகேல்லையெண்டா
அப்பா இல்லாத எல்லாருக்கும்
இலவச மருத்துவம் கிடைக்கப் போராடுவன் ...´´

அவளும் விடுவதாயில்லை..
´´அப்பிடியெல்லாம் தரேலாதெண்டு சொன்னா...´´
அவள் முடிக்குமுன்னே
அவனிடமிருந்து வந்தது பதில் .,

´´நான் உண்ணாவிரதம் இருப்பன்....´´

..........................................................
..........................................................
அதன் பின்பு பேசமுடியாது
அடைத்துப்போனதவள் குரல்,
அது அந்தப் பெயருக்கேயுரிய குணமென
அப்போதே அந்தத்தாய் புரிந்திருப்பாள் .

- தேவன்-